KLATRING I HALLINGDAL

Måndag 29.august var det klart for vår første tur som B3 studentar. Turen skulle no gå til Hallingdal og Hemsedal. Temaet var klatring og buldring.

To av måla for turen omhandla buldring og buldrehistorie, og det er dette som vil bli presantert i dette innlegget.

BULDRING

Buldring kjem av det engelske ordet "boulder" som betyr stor stein.

Det er ein aktivitet som har sine røter frå tindesporten som oppstod blant overklassen på midten av 1800-talet. Klatring på store kampesteinar utan sikring var meint som øving for fjellklatrarane i dei periodane dei opphaldt seg i byane. Buldring skulle i utgangspunktet ikkje vera kjekkare enn å klatre i fjellet, men etter kvart utvikla det seg til å bli ein subkultur. I byrjinga blei dei som syns buldring var kjekkare enn klatring sett på som litt rare, for å bestiga høge tinder var det som gav status. Den amerikanske klatraren og turnaren John Gill blir gjerne rekna som buldringas far, då buldringa etterkvart blei ein subkultur i 1950- og -60-åra. Buldring vart etterkvart ein ”godkjend” aktivitet, og er i dag blitt ein svært populær aktivitet rundt om i verda. 

Spotting

Buldring er altså klatring på store steinar utan sikring, frå ca.0-7 meter over bakken. Ein brukar gjerne ei buldrematte/crashpad som underlag, og har ein person som spottar/styrer ved eventuelle fall.

Buldring hjelper til med å auke klatreferdigheita, og passar godt for alle ferdigheitsnivå (Tronstad, 2007). 


Litteratur;
Tronstad, S.(2007) Innføring i klatring.Oslo